Rozdział siódmy

Z perspektywy Mai

Było już około trzeciej. Z Thomasem wciąż siedzieliśmy w altance przed domem, rozmawialiśmy, śmialiśmy się. To z nim spędziłam większość czasu na imprezie… Polubiłam go. Zdążyłam się dużo o nim dowiedzieć jak i on o mnie. Powiedziałam mu nawet o mojej jednej nerce co dziwne, bo rzadko kiedy komuś o tym mówię, nie lubię o tym wspominać. 
Po chwili mężczyzna przysunął się do mnie, swoją dłoń położył na moim policzku, dobrze wiedziałam co chce zrobić mimo tego nie protestowałam, nie wiem czemu, przecież podoba mi się Harry, a teraz chcę całować się z Thomem… Pochylił się nade mną i złożył delikatny pocałunek w kąciku ust. Odpowiedziałam mu podobnym gestem, pełnym namiętności. Wciąż pogłębialiśmy każdy pocałunek, było na prawdę cudownie, chodź nie powiem, że było tak jak bym chciała... 
Poczułam czyjś wzrok na swoim ciele, gwałtownie odsunęłam od siebie brązowowłosego, a następnie odwróciłam się do tyłu…
Nie myliłam się. Wszystkiemu przyglądał się Harry, oboje patrzyliśmy w swoje oczy przez pewien czas, ale nagle Styles się odwrócił i poszedł zdenerwowany do domu. Od razu za nim pobiegłam, nawet nie spojrzałam na wcześniej poznanego chłopaka, to Harry był ważniejszy… Nawet nie wiem czemu pocałowałam niebieskookiego, to był błąd...

-Harry zaczekaj! Proszę!- Krzyknęłam starając się go zatrzymać, wciąż dławiłam się łzami, które jak strumienie spływały po moich zaczerwienionych policzku. Nie odpowiedział. –Harry proszę!- Powtórzyłam. Podeszłam do niego bliżej, złapałam za rękę, ale ten od razu ją puścił.
-Przecież jest kurwa za wcześnie, przecież kurwa jeszcze nie jesteś na nic gotowa! –Wciąż na mnie krzyczał i cytował moje słowa, które powiedziałam w kawiarni...W jego oczach dostrzegłam złość, gorycz, rozczarowanie, rozpacz… Przestraszyłam się, ale nadal starałam się zatrzymać go przy sobie. To on był najważniejszy… Nawet nie wiem czemu tak podle zachowałam się wtedy w kawiarni no i teraz...
-Przepraszam, nie wiem czemu to zrobiłam. Byłam zła, smutna. Myślisz, że łatwo mi było patrzeć jak ta dziewczyna siedziała Ci na kolanach, a ty się tak przyglądałeś jej cyckom… A Thomas jako jedyny się mną zainteresował! –Płakałam. Oboje płakaliśmy.
-Co miałem kurwa zrobić jak powiedziałaś „Nie mam na co liczyć” Byłem zły, naprawdę zły. Chciałem jakoś odreagować i… zaprosiłem tą dziewczynę, nawet się nie całowaliśmy a ty?...-Widać, że się uspokoił, ja również choć nadal z moich oczu płynęły łzy, które co chwilę ocierałam mokrym już rękawem.
-Przepraszam Harry, naprawdę przepraszam. –Krzyknęłam chowając twarz w dłoniach. Nie chciałam by już na mnie patrzył z rozmazanym makijażem. Nie miałam odwagi już na niego spojrzeć. Miał racje, zresztą jak zwykle…
Powoli do mnie podszedł, zabrał dłonie z mojej twarzy, delikatnie otarł łzy rękawem od swetra. Nasze poczerwieniałe twarze od płaczu dzieliło tylko kila centymetrów. Czułam jego ciężki, nieustabilizowany oddech na mojej skórze, ten zapach perfum, które uwielbiałam... Chciałam by mnie pocałował, by nasze wargi nareszcie się dotknęły. On chyba pomyślał o tym samym, ponieważ swoje usta przybliżył tak blisko, że niemalże się stykały.
Położyłam dłoń na jego policzku w tym samym czasie dotknęłam jego usta swoimi. Pocałunek na początku był delikatny, czuły, niewinny, ale po chwili zamienił się w namiętny i pełen pożądania. Chciałam by trwał wiecznie, byśmy mogli pozostać tak nie zważając na żadne konsekwencje.
Jego dłonie znalazły się na mojej talii, przyciągnął mnie do siebie wciąż całując. Dobrze wiedzieliśmy, że jesteśmy na podwórku pod domem i zapewne każdy na nas w tej chwili patrzy, ale nie zważaliśmy na to. Teraz się liczyliśmy się tylko my.
Harry po chwili oderwał się od moich ust, złapał mnie za rękę i pociągnął do jednego z pokojów. Dokładnie nie wiedzieliśmy gdzie jesteśmy. Jedyne informacje, które zapadły mi w pamięci to to, że jestem na imprezie u Nialla w domu.
Szatyn delikatnie popchnął mnie na łóżko po tym sam na nie wszedł. Oboje energicznie zdejmowaliśmy z siebie nawzajem ubrania. Kiedy zostaliśmy w samej bieliźnie ponownie zaczęliśmy składać na swoich ustach pocałunku. Tyle, że te były namiętne, pełne pożądania i miłości, do której nie potrafię się przyznać. Oboje szybko oddychaliśmy. Mężczyzna zaczął całować mnie po brzuchu. Zdjął moje majtki, a po chwili ja po mogłam jemu zdjąć swoje. Wszedł we mnie. Usiadłam na nim. Co chwile poruszał się to w górę, to w dół. Czułam, że zaraz dojdzie, mi też było do tego nie daleko. Oblizałam jego usta a następnie złożyłam na nich równie namiętny co wcześniej pocałunek.
Wciąż całowałam go po jego szyi cicho jęcząc. Wplotłam swoje dłonie w jego kręcone, brązowe włosy. Po chwili Styles zaczął ponownie mnie całować. Oboje cholernie siebie pragnęliśmy. Wciąż cicho pojękiwałam nie chcąc by ktoś nas usłyszał.

*Rano*

Obudziłam się wcześnie, bardzo wcześnie ponieważ na niebie jeszcze nie było jasno a ptaki już śpiewały. Wstałam. Na łóżku leżał Harry, wyglądał tak słodko śpiąc… Przetarłam swoje oczy i rozciągnęłam się.
Dobrze wiedziałam, że czas już na mnie i muszę wracać do domu. Wczoraj było naprawdę cudownie ale Harry i tak pewnie nic nie pamięta. Był pijany i zapewne gdyby był trzeźwy, a jego umysł by myślał tak jak zawsze nawet by mnie nie pocałował a tym bardziej się ze mną nie przespał..
Nie będę się jemu narzucać i tak po prostu zapomnę o tej sprawie.
Ubrałam się w swoje ubrania, które były porozrzucane po całym pokoju. Jeszcze raz się rozciągnęłam a następnie podeszłam do Harrego. Nachyliłam się nad nim i złożyłam na jego czole delikatnego całusa. Uśmiechnęłam się i wyszłam z pokoju.
Po schodach szłam jak najciszej, nie chciałam żeby ktokolwiek mnie usłyszał… Niestety na marne. W kuchni siedział Zayn, pił sok, myślał nad czymś. Kiedy jego zobaczyłam potknęłam się o jeden schodek i zauważył mnie.
-Tak szybko uciekasz? –Spytał wciąż mi się przyglądając.
-Em, tak ja już muszę iść… -Wciąż się jąkałam. Nie wiedziałam za bardzo co powiedzieć. Nie chciałam by mówił Harremu, że zostałam na noc i to zrobiliśmy. –Nie mów Harremu. Proszę.
-Jak chcesz… Większość dziewczyn, które zostawało właśnie chciało żeby je pamiętał ale on i tak na każdej imprezie jest tak pijany, że nic nie pamięta. –Powiedział wzdychając.
-Dziękuję. –Powiedziałam uśmiechnięta a po chwili do niego podeszłam i dałam jemu całusa w policzek.
-Za co to? –Spytał.
- Widzę, że jesteś smutny, chciałam Ci jakoś chociaż jednym całusem poprawić humor bo tylko to jestem w stanie w tej chwili zrobić–Odparłam z uśmiechem a po chwili odeszłam i udałam się do drzwi. –Trzymaj się Zayn!–Krzyknęłam.
-Do zobaczenia Maya! –Krzyknął a zaraz po tym Otworzyłam drzwi i wszyłam z domu.

Od autorek: Postanowiłyśmy wprowadzić na naszego bloga "Pytania do bohaterów" Widziałyśmy już na wielu blogach takie coś i pomyślałyśmy sobie "czemu nie? my też takie coś zróbmy" Więc od dziś możecie zadawać pytania do każdego bohatera. Oczywiście na niektóre pytania nie będziemy mogły odpowiedzieć, ponieważ będą one grały dużą rolę w dalszej części opowiadania :) Oraz chciałybyśmy podziękować za wszystkie nominacje do Libster Award ale niestety nie mamy czasu na tą zabawę :( Dziękujemy jeszcze raz! -Maya i Liv